Эки яр

Бири-Сагитни яры,

Бириси-Экинни яр.

Бу бойларда батылгъан

Яшдагъы яшлыгъым бар.

Тавлар тавну таяву,

Чанка бет боюн, башлыкъ.

Яда олар даимге

Бергендир магьа яшлыкъ.

Ярланы уьстю къая,

Тюбю ташлыкъ, эни генг.

Ярлар чартлаи, ярылып,

Ичинден чыкъгъанман мен.

Яда кимлер ачдыкен

Тартып эки де ярны.

Билгендир ортасында

Мени сюювюм барны.

Гюн тиймес къакъа бойгъа

Ярыкъ юлдузум ягъып,

Мен дюньягьа гелгенмен

Сюювюм ташып агъып.

Чакъалы бет гьайлегим,

Чанкабет япу болгъан,

Къакъаны авзу айтмагьа,

Къангалы къапу болгъан.

Къаршы тав чар чилледен,

Тагъымчакълар ойгъан дей,

Тюрлю ташлардан тишлеп,

Тюрлеп атым къойгъан дей.

Тавлар гьайлекге салгъан,

Ай асырап Гюн чайгъан.

Гьюрю къызлар уьстюмс

Гёнгюл гюлмелли яйгъан.

Тереклер тизилишии,

Бав болгъан мени учун,

Атабыз тёшеп салгъан

Женнет емишден ичин.

Эсимде бавубузгъа .

Къалгьаным бавчу болуп,

Баълибизге бозаргъан

Яшлагъа давчу болуп.

Атъялмандай тагъылып,

Терек башгъа, бутакъгъа.

Уру гелген яшланы

Къувагъаным якъ-якъгъа.

Къакъаны янгыртадыкъ

Той этип, къувун салып.

Къол арбаланы тёшеп

Геледик гелин алып.

Иннырда яшлар этген

Эсимде ташдан уьйлер.

Къалкъы башдагъы тойда

Ойнап бийийген кюйлер.

Эсимде сююв кагъыз

Гёзяш тёгюп охугъан.

Гьислер къанатын яйып,

Уятгъаны юхудан.

Эсимде, ят яш гелип

Яшавумдан алгъаны.

Баш сюювюм етишмей

Бозлай туруп къалгъаным.

Эсимде, шо болгъан той

Оькюртеген Къакъаны.

Ташланагъан айшабаз,

Гьисабында чакъаны.

Эсли затлардан магъа

Эсде къалгъан экияр.

Бири «Сагитны яры»,

Бириси «Экинни яр».

Сав дюньны гёредим

Эки де ярдан къарап.

Яшавумну безеди

Олар яхшылыкъ ёрап.

Эсимде, ер чайкъалып,

Элине къопгъан явгъа.

Дёрт уланы атамны

Шондан гетгени давгъа.

Эсимде, «Белгисиз» деп

Гелген авур кагъызлар.

Ана бетин гечеден

Алгъаны къайгъы гьызлар.

Эсимде, кебип анам

Къысгъан ойлу гёзлери.

Тебип юрекни къабын

Чыкъгъан авур сёзлери.

«Аявлу балаларым»,

Не ерлерде къалдыгъыз,

Анагъызгъа гётерме,

Авур намус салдыгъыз.

Кёклерде учгъансыздыр,

Оьзен сувларда агъып.

Не ерде жан бердигиз,

Ала гёзлерден багъып?

Яз булан гетсегиз де

Ана жанын паралап,

Сиз къайтмайсыз, яз къайта,

Яв юрегим яралап».

* * *

Эсимде анабызны

Туз гёзьяшына юзюп,

Охуйгъаным яшлагъа

Танг къатдырып, йыр тизип.

«..Айтыгъыз анабызны

Нечик гёнгюн алайым,

Оьртенли юрегине

Не басдырыкъ салайым?

Гетген гюню етишсе

Отлардан гийип гёлек,

Толкъунлангъан денгиздей,

Анабыз авур, гьалек»...

Эсимде, эки уланы

Давдан сакъат къайтгъаны.

«Яшланы анам, элге

Тапгъанман», деп айтгъан.

Эсимде, уллу стол

Ясалгъан гьар — бир заты.

Айланадагъы бизге

Атаны насигьаты.

Эсимде, заман гетип

Къанатланып къушлары,

Яшавну яшнатмагъа"

Этек чалгъан яшлары.

Айлар гетди, йыл оьтдю

Ишлеп уруп там сагьат.

Болуп оьтген затлагъа

Шо экиде Яр шагьат.

«Сагитни яры» энни

Юртну тётю, къуннагъы.

Эсге сала шо ярлар,

Яшлыгъымны мундагъы.

Эсге геле, шо тезде

Юртгъа савбол этгеним.

Къысмат шолай буюруп

Ата юртдан гетгеним.

Гетсем де, къайтгъаным,

Гьар ахшам юлдуз болуп.

Яшагъаным юрт булан

Юрек сююнчден толуп.

Эсиимде, гьар къаттыгюн

Къазангъа яш эт къакъла

Бозарып болагъаны

Атам — анам ёл сакълап.

Эсимде танг къатдырып,

Хабарлайгъан гечелер.

«Оразлылар» деп къарап,

Оьтегени нечелер

Эсимде, тав араны

Гёнгюн тарлыкъ алгъаны.

Атам-анам дюньядан

Гетип-гетип къалгъаны.

Эснеп эссиз боламан

Боюмну бойлап ойлар.

Гьали алдындай тартмай

Мени шо къакъа бойлар

Не гьайран алдын йимик

Гече гетип къалмайман.

Шаршардай сувларындан

Неге леззет алмайман?

Неге айланмай тирмен

Суву авазсыз агъа.

Сёнген чечекни йимик

Гёрюне Къакъа магъа.

Эсге геле оьтеген,

Вакътилер яшмын ташлап.

Къакъаны ичи болады

Балжибин четенге ошап.

Шо ярлардан артланып

Яшлыгъымны сюргенмен.

Гюзлерин, язбаш йимик,

Къышын, яздай гёргенмен

Энишинден сыргъалап

Арып-талып оьрюнде,

Яшлыгъым эркеленген

Бу Ярланы тёрюнде.

Дюньяда гёзелликге

Баш болагъан черине.

Шолай г.ёзел якъ магъа

Энни жансыз гёрюне.

Эсге геле, бавдагъы

Гьайлек тахны уьстюнде,

Атабыз яшларына

Сёйлейгени кюстюне.

«Адамлар къонакълардай,

Геле-гете дюньягъа.

Мен де гетме герекмен,

Заман етишген магъа.

Юз йыл яшадым, таман

Гьали гетейим рагьат.

Шюкюр болсун худайгъа,

Сизден юрек парахат.

Шашып башбавдан чыгъып,

Этмедигиз илыкъ да.

Осдюгюз, гьар биригиз

Герти, адам къылыкъда.

Юз йыл оьмюр сюргенмен

Къавшалып,арып,талып.

Яшагъанман халкъ булан,

Эл булан, тыныш алып.

Сююнчлерден сююнюп,

Оьлген булан оьлгенмен.

Гьар хабагъан ашымны

Ёлдашыма бёлгенмен.

Яшагъанман яшавда

Ямангъа салмай атым.

Алмагъанман гишини,

Не сёзюн, не налатын.

Сизде шолай къалыр деп

Уллу умут этемен.

Адамлыкъдан чыкъмас деп

Рагьатланып гетемен.

Адамлыкъдан чыкъмагъыз,

Загьмат терде батыгъыз,

Ортакъ ишде бел бюгюп

Эл макътасын атыгъыз!».

* * *

Эсимде, атабызны

Лап артда айтгъан сёзю,

Къарап гьар бирибизге,

Сонг, юмген эки гёзю.

Эснеп эссиз боламан,

Боюмну бойлап ойлар.

Неге тартмай алдындай

Мени шо къакъа бойлар?

Бар эди бир заманлар

Къуру эдим явунда.

Бу янлар жанлы эди

Атам — анам савунда,

Тереклени башлары

Аврув тийгенде йимик.

Бу якълар ата — анама

Къара гийгенде йимик.

Пашман бир сыры бардай,

Оьлченмеген, бичмеген,

Сайки шо заман гийген,

Къараларын чечмеген.

Эки де Ярдан энни

Яшасам да арекде.

Шонда оьтген яшлыгъым

Яшай бирче юрекде.

Не сюемен шолардан

Ата юртгъа бакъмагъа.

Эки де Яр гюч бере

Къанатларым къакъмагъа.